Om er toch wat variatie in te houden viel het oog van Jo V op een route richting de genoemde weg. Die route stamt van 2019 maar de meeste wegen gaan nergens naartoe, dus dat moest lukken had hij zo bedacht. Op het Hingen was het weer een drukte van jewelste, en het leek wel het Praathuis uit de Fabeltjeskrant. Op een gegeven moment dan toch de vraag waarheen? Naar de 7 Heuvelenweg dus, althans dat was voor de groep die met Jo meeging al akkoord bevonden. Maar de rest die van steviger doorrijden houden, was nog niet zover.
Wij trokken in elk geval ons plan en zouden wel zien wij er mee zou gaan. Michel, Hay, Annie, Jo V, Michiel, Har vd V, Huib, René K en Leon vormden zo de groep richting 7 Heuvelenweg. De rest heeft daarna iets anders verzonnen, een beetje een grillig rondje als ik op Strava kijk. Wij reden met de wind schuin op de neus richting Sittard waar we Michiel al kwijt waren terwijl we toch redelijk rustig hadden gereden. Michiel heeft dus nog wel wat in te halen om zijn goede niveau van een paar jaren geleden te bereiken. We hadden vandaag een paar klimmetjes voor de boeg; de eerste was de oude Windraak, kort maar hevig. Op het eind is hij redelijk steil maar dat is maar 75 meter of zo. Dan via Doenrade naar Merkelbeek en Schinveld. De route sprak wel aan omdat we deze wegen niet zo vaak rijden, altijd weer leuk want dan heb je ook wat te kijken in de omgeving. Het weer was niet slecht, het wás wel koud maar omdat we op bedrijfstemperatuur waren, hadden we daar geen last van. In Schinveld had de route een verrassing in petto. We zaten aan de verkeerde kant van het verlengde van de Neutrale weg en konden niet oversteken. We hadden onder de weg door moeten rijden naar Schinveld en dan bij de kerk links en zo naar de Bouwberg. Nu hebben we over de ventweg langs de Prins Hendriklaan helemaal tot op het einde gereden en daar links bij de Afcent. Bij de volgende rotonde waren we weer op de route want die komt daar vanaf links naar beneden.
Nu was het dan toch tijd voor de 7 Heuvelenweg, een mooie weg waar de klimspieren aangesproken kunnen worden in een soort intervalgebeuren. Het zouden 7 hupjes kunnen zijn tot aan de Mc Donalds in Nieuwenhagen, waar we toch met een hogere hartslag aankwamen. Even verder ging het linksaf naar Waubach, waar we bijna nooit komen en dan bogen we weer zuidwaarts langs de watertoren in Rimburg. We reden nu parallel langs het spoor waar we vaker rijden als we via Teveren naar Rimburg rijden, naar de Schildkröten aldaar, dan weten jullie een beetje waar we waren. Een paar kilometer verderop ging het voor de laatste keer bergop richting Teveren. Daarna kwamen we weer op bekender terrein zoals Gilrath en Birgden. Via de bekende wegen reden we nu richting Breberen en Saefelen en zo en zo weer terug. Hay was ondertussen heel stil geworden, vermoedelijk omdat hij het toch wel koud had gekregen. Maar we waren bijna thuis bij de kachel dus het leed was bijna geleden en uiteindelijk is het allemaal goed verlopen. De café op het Hingen zat pratschvol met vasteloavendvierders dus zijn we met een paar eenheden uitgeweken naar Paula op St Joas. Daar was het ook gezellig en werd het voor Michel en Jo (te) laat, te oordelen aan het humeur van het thuisfront.
A Vous Hilversoem
De Razende reporter