Speech bij het afscheid van John

Hieronder, zoals verschillende van jullie gevraagd hadden, de tekst van het dankwoord dat Jo namens Suist naar John uitsprak bij zijn afscheid van Suist (of ieder geval het neerleggen van de taken die John tot dan op zich had genomen).


Definitief afscheid John Vergoossen

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en het tijd van gaan is nu gekomen, want John heeft aangegeven dat het welletjes is geweest. 

Even terug in de tijd, nou ja, “even”, meer dan 25 jaar terug. Nog vóór onze tijd was er een groep trimmers in het Kranenbroek die besloten te gaan fietsen. Of dat ’s winters was of ’s zomers en of dat kwam omdat de enkels, knieën of achillespezen begonnen op te spelen, weet ik niet. Maar daar en op die manier ongeveer is SUIST geboren. Welke routes ze toen precies reden, weet ik niet, maar ik heb gehoord dat die aan de korte kant waren, iets van 35 km. Op een gegeven moment zijn ze eens naar Meijel gereden.. en ook nog terug. Dat was ongeveer het dubbele en dat vonden ze toen al heel wat.  Wat ik wél weet is dat John met de nodige huisvlijt op een gegeven moment programmaboekjes is gaan maken met de routes voor dat seizoen. Die werden opgeleukt met foto’s en dergelijke. Waarschijnlijk heeft John zich toen ook ontfermd over het routeschema.

Tijdens de ritten was John altijd prominent aanwezig, met name verbaal. Röstig, gekke en mots se nog örges haer vandaag, waren veelgehoorde commentaren van John. Dat, en natuurlijk LINKS en RECHTS en DIE WEITE WERKELIK NÖRGES DE WAEG. Wat verder opviel was dat “uit de wind zitten” door John tot kunst is verheven; dat stukje koerstechniek beheerst hij tot in de puntjes.

Wat hij niet zo goed beheerst is bergop rijden. Dat zou je niet zeggen als je de routeschema’s bekijkt die hij in de loop van de jaren heeft opgesteld. Met een soort masochistisch gedrag heeft hij die samengesteld: weten dat je slecht bergop kunt en dan toch al die klimmen opnemen in de schema’s, respect daarvoor. Maar net als voor ons allemaal een beetje geldt; je moet wél “ein struip derlangs höbbe” om zoiets te doen. Een bijkomend fenomeen van dat slecht bergop kunnen rijden, is de manier waarop John zuurstof opneemt. Het “gekuum” is dan niet van de lucht. Mensen die dat horen en die John niet kennen, grijpen bijna onmiddellijk naar de telefoon om 112 te bellen. Het is dat wij hen dan geruststellen door te zeggen dat dit normaal is bij hem want anders was al vaak de ambulance met gillende sirenes uitgerukt. Echt geloven doen ze het niet echt maar ze bellen zodoende gelukkig niet de hulpdiensten. Op een gegeven moment heeft het hem een soort geuzennaam opgeleverd vernoemd naar de gelijknamige horeca-uitspanning in het Vijlenerbos, juist ja, Het Hijgend Hert. Als er ooit een bijnaam toepasselijk is voor een sporter, dan is het deze wel.

Maar wie niet sterk is, moet slim zijn en dat geldt ook voor John. Als begenadigd – niet klimmer, ook een kwaliteit, is hij diverse keren meegegaan met onze vakanties naar Alpen, Pyreneeën en ook dichter bij huis naar de Vogezen, Winterberg, Vianden en Gondorf. Daar in de Pyreneeën had hij ons echt tuk. Wij waren die dag heel waarschijnlijk op weg naar Pont d’Espagne, ik heb het nog opgezocht, en anders was het naar Gavarnie. Het loopt vanuit Argeles Gazost al bergop, of eigenlijk: het loopt daar overal bergop. Het gevolg was in elk geval dat John allang was gelost. Iedereen reed in zijn eigen tempo omhoog en boven werd gewacht. Op een gegeven moment zagen we vóór ons een wielrenner in een Kelme tricot en John had die dag ook een Kelme tricot aangetrokken. Maar deze reed vóór ons, dat kon John dus niet zijn. We haalden hem vrij snel in en hoe dichter we kwamen hoe meer hij op John begon te lijken. Verrek, het was ‘m, hoe dan? Hij lachte zijn tanden bloot en hij had ons duchtig geflikt. Hij had een kortere weg gevonden en ons lekker om laten rijden. Zijn gelach galmde nog lang na tussen die bergen en we hebben het er nog vaak over gehad.

Dichter bij huis in Gondorf hebben we ook leuke vakanties gehad. John was de eerste die met een navigatieapparaat kwam aanzetten en omdat de jaren begonnen te tellen besloot hij op de langste route al na 10 km dat hij het voor gezien hield. De route stond echter op dat navigatieding; wij hadden toen twee problemen: we kenden de route niet én we hadden zelf geen navigatie. John bond dat ding daarom bij mij op het stuur en de groeten verder. Wij dus door en het werkte prima. ‘s- Middags hebben we ergens gegeten en dat ding lieten we noodgedwongen aanstaan want we wisten niet hoe dat ding werkte. Na het eten ging het verder waarbij we ons eerst vastreden in een bos waardoor we een heel stuk moesten omrijden en daarna haden we nog meer oponthoud omdat ze bomen aan het rooien waren. Op een gegeven moment stonden we op een kruising stil en ik haalde de ouderwetse kaart tevoorschijn. Hub van Eck vroeg waarom ik niet op het apparaat keek. “Dat scherm staat al een uur op zwart, Hub, batterij leeg” was het antwoord. Tot overmaat van ramp begon het te regenen en we waren nog lang niet terug. Toen zagen we gelukkig Bitburg op de borden en daar zijn we dan naartoe gereden, daar waren we de dag ervoor ook geweest dus we wisten nog ongeveer hoe we moesten rijden om achter Bitburg naar Gondorf te komen. Om half zeven ’s avonds kwamen we pas terug. John stond ons lachend op te wachten en had de grootste schik. ’s Avonds bij het eten hadden we in elk geval veel te vertellen en het was een geweldige avond verder.  

En zo zijn er verhalen te over van avonturen die we met zijn allen hebben meegemaakt en waar John nu niet meer aan meedoet. Hij wordt al een dagje ouder, heeft ook twee nieuwe knieën gekregen want die van hem waren tot op de draad versleten. Hij fietst nog steeds zijn rondjes maar in zijn eigen tempo en niet meer met die gekken. Er zijn in de loop der jaren de nodige dingen veranderd waar John vaak de initiatiefnemer van was. De eerste website was een schot in de roos. Pieter Jan Engelen van de krant heeft die gemaakt en John was de webmaster voor de routes, verslagen, presentielijst, bergklassement en mededelingen, ziekenboeg enz. Inmiddels heeft Huib een sjieke nieuwe site gemaakt en heeft hij met Annie vorig jaar ook het routeschema gemaakt mét de gpx files. Bijna iedereen heeft nu navigatie en niemand hoeft nog te verdwalen. Annie heeft nu ook de kas dus extra vriendelijk zijn en blijven voor haar zou ik adviseren. Er is ook zat schoon volk aan het vertrek tegenwoordig en zo blijven we veranderen maar blijven we ook springlevend. Dus John, je kunt met een gerust hart een stapje terug doen, kom nog eens een kopje koffie drinken op de zaterdagmiddag, lees nog eens een ritverslag dat er weer te hard is gereden of dat er weer mensen zijn kwijtgeraakt of afgedraaid, of doe dat niet, en kijk wat ons betreft met een vette glimlach terug op méér dan 25 jaar SUIST. Dank je wel voor het werk dat je daarvoor gedaan hebt, voor je initiatieven en voor je knoteren af en toe maar vooral voor je ideeën, bevlogenheid en je kameraadschap. Dus voor de laatste keer voor jou:

A Vous Hilversoem

Applaus

Uitgesproken op oudejaarsdag 2023.

5 2 stemmen
Waardering
500


0 Commentaren
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties

0|45